Artykuły żużlowe

Żużel. Żużlowy cyrk na Malcie! Rowerowe wycieczki pod lupą

Fot. Taylor Lanning

📅 3 lutego 2025 🕒 05:57 ⏱ 5 min czytania

Żużel. Żużlowy cyrk na Malcie! Rowerowe wycieczki pod lupą

Skandal, który wybuchł wokół zgrupowania kadry żużlowej, napędza wewnętrzne dyskusje już od dłuższego czasu. Cała sytuacja wydaje mi się kompletnie absurdalna i wręcz nie na miejscu, zwłaszcza gdy spojrzymy na nią z perspektywy logiki i zdrowego rozsądku. Po pierwsze, zastanawiam się, czy naprawdę ma sens organizowanie zimowego wyjazdu na Malcie, gdy wszyscy zawodnicy znają się jak ulał i spotykają się na torze kilka razy w tygodniu? To nie jest taki sport, w którym zawodnicy musieliby się intensywnie integrować poza miejscem treningów, jak ma to miejsce na przykład w piłce nożnej, gdzie zespoły bywają zupełnie rozproszone. Dlaczego więc w żużlu musimy tracić cenny czas na coś, co wydaje się bardziej przypominać wycieczkę rowerową niż poważny trening przygotowawczy?

W mojej ocenie cała sprawa zaczęła nabierać jeszcze bardziej absurdalnych barw, kiedy to Maćkowi Janowskiemu udało się wyjść poza utarte schematy. Decyzja o opuszczeniu wyjazdu, który został zaplanowany z dużym wyprzedzeniem, pokazuje, że niektórzy zawodnicy mają zupełnie inne priorytety. Z jednej strony mamy zawodników, którzy podejmują wysiłek, aby reprezentować barwy kadry narodowej, a z drugiej – takich, którzy wybierają rodzinne obowiązki lub przyjacielskie zobowiązania, nawet jeśli oznacza to opuszczenie wspólnego treningu. Uważam, że każdy powinien mieć prawo do swoich decyzji, ale gdy takie wybory wpływają na wizerunek całej kadry, już trudno o zrozumienie.

Maciej Janowski kontra PZM. Skandal jeszcze przed startem sezonu

Zastanawiając się nad sensem tego zgrupowania, dochodzę do wniosku, że cała inicjatywa była bardziej demonstracją niż realnym przygotowaniem do sezonu. Gdzie tu przygotowanie fizyczne, gdzie koncentracja na taktyce czy budowaniu strategii? Zamiast tego mamy do czynienia z czymś, co bardziej przypomina wyjazd integracyjny, gdzie główną atrakcją były rowerowe przejażdżki, a nie profesjonalne treningi. Z jednej strony rozumiem, że czasem trzeba się zrelaksować, odstresować, ale czy to naprawdę czas, gdy zawodnicy powinni mieć wolne myśli, zamiast myśleć o nadchodzących obowiązkach?

Nie mogę też przejść obojętnie obok faktu, że taka sytuacja budzi wiele kontrowersji wśród kibiców i ekspertów. W mojej głowie toczy się nieustanna debata: czy powinniśmy patrzeć na to z perspektywy profesjonalizmu, czy może traktować to jako chwilowy luz i przyjacielskie spotkanie? Dla mnie granica między tymi dwoma podejściami jest bardzo cienka, a jednak obecny stan rzeczy zdaje się przesuwać ją w kierunku lekceważenia dyscypliny. Jak można bowiem argumentować, że integracja zawodników odbywa się poprzez rowerowe wycieczki, skoro sam sport, którym się zajmujemy, wymaga ogromnej koncentracji, determinacji i ciężkiej pracy na torze?

Maciej Janowski usunięty z reprezentacji! „To była trudna decyzja, ale nie mogło być innej”

Oczywiście, rozumiem, że każdy ma swoje priorytety – dla niektórych rodzinne sprawy mogą być ważniejsze niż trening, dla innych z kolei liczy się przede wszystkim pasja do żużla. Jednak gdy stawka jest tak wysoka, jak w przypadku reprezentacji narodowej, musimy pamiętać o konsekwencjach. Jeśli zawodnicy będą traktować swoje zobowiązania w sposób lekceważący, to nie tylko wizerunek federacji ucierpi, ale przede wszystkim spadnie poziom przygotowań do zawodów. I czy naprawdę chcemy, żeby sport, który cieszy się tak wielką popularnością, był postrzegany jako nieprofesjonalny?

Rozważając wszystkie te kwestie, dochodzę do wniosku, że sytuacja ta jest jednym z wielu symptomów większego problemu w polskim żużlu. To nie jest tylko kwestia jednego zgrupowania, to raczej odbicie całego systemu, w którym priorytety zawodników i decydentów często nie pokrywają się z oczekiwaniami kibiców oraz tradycją sportu. Osobiście uważam, że powinno nastąpić przemyślenie sposobu, w jaki organizuje się przygotowania do spotkania. Może warto zastanowić się nad standardowymi metodami treningowymi, które pozwolą skupić się na przygotowaniu fizycznym i mentalnym, zamiast organizować wyjazdy, podczas których liczy się bardziej integracja na luzie niż właściwe przygotowanie do rywalizacji.

Nie chcę być zbyt surowy, ale przecież sport to przede wszystkim dyscyplina, odpowiedzialność i szacunek dla siebie nawzajem. Każdy zawodnik, który reprezentuje kraj, powinien zdawać sobie sprawę, że jego decyzje mają wpływ nie tylko na niego samego, ale też na całą drużynę i wizerunek całej federacji. W moim przekonaniu, priorytety powinny być jasno określone, a wszelkie działania – nawet te integracyjne – muszą wpisywać się w ramy profesjonalizmu.

Podsumowując, dla mnie cała sprawa jest kwestią priorytetów i podejścia do pracy. Jeśli zawodnicy zaczynają traktować obowiązki reprezentacyjne jako okazję do prywatnych wyjazdów i luzackich przejażdżek rowerowych, to trudno o to, żeby na torze dawali z siebie wszystko. Mam nadzieję, że cała sytuacja posłuży jako impuls do refleksji nie tylko dla federacji, ale również dla samych zawodników. Sport to nie tylko emocje i integracja, ale przede wszystkim ciężka praca, dyscyplina i dbałość o detale, które decydują o sukcesie w najważniejszych momentach rywalizacji. Jeśli chcemy utrzymać wysoki poziom i szacunek do naszego sportu, musimy zacząć traktować obowiązki reprezentacyjne z należytą powagą.